Fetisj

 

Met je borsten op tafel, in bikini of op de foto. Mooie vrouwen, jonge vrouwen, een maatje meer, een maatje minder. Door de jaren heen, hebben we ze allemaal voorbij zien komen. Acties om aandacht te vragen of geld op te halen. Uiteenlopend en toch vergelijkbaar. Ze hebben vaak hetzelfde doel en misschien nog wel vaker dezelfde opzet. Seks. Seks verkoopt, seks krijgt aandacht en aandacht is geld. Mooie lijven om geld op te halen voor beschadigde levens; het lijkt haast wel een soort fetisj.

We lopen, we fietsen, we wandelen, we klimmen. Maar voor borstkanker gaan we uit de kleren. Geen enkele vorm van kanker, krijgt zoveel seksuele aandacht als borstkanker. Dat is wrang, als je nagaat dat het de borstkanker is die mijn seksuele leven juist zo heeft aangetast. Het zijn niet de littekens die mijn libido bepalen, want ik draag ze met trots. Het is de innerlijke verandering door alle zorgen, de effecten van mijn behandelingen en het verlies van vertrouwen in mijn lichaam. Het lichaam wat mij zo enorm in de steek heeft gelaten en mij, door alle behandelingen, haast vreemd is geworden.

De gevolgen van borstkanker hebben soms nog maar weinig met borsten te maken, laat staan seks. Toch is het de seks, waarmee we keer op keer worden geconfronteerd. Of het nu om een kalender gaat of om een recordpoging. Het draait steeds om twee dingen: seks en geld. Het doel en de doelgroep, kunnen onmogelijk centraal staan, zolang de gevoelens van de doelgroep structureel genegeerd worden.

En natuurlijk zijn de meeste acties met de beste intenties. Natuurlijk levert het geld op voor belangrijk onderzoek. Natuurlijk spreek ik voor mezelf en zijn er ook borstkankerpatiënten die zich niet storen aan deze fetisj.  Maar waarom zien we de seks doorgaans alleen maar bij borstkanker, waar komt toch die fetisj vandaan? Ik zie geen kalenders met pin-ups voor darmkanker of bikini’s voor longkanker? Ik zie geen mannen in boxershorts aandacht vragen voor alvleesklierkanker. Ik zie vooral een doelgroep die leeft met de gevolgen. Gevolgen die veelal van grote invloed zijn op levens en sekslevens. Dat het de seks is, die zo vaak centraal staat bij acties voor borstkanker, is wrang. Want zolang de fetisj in stand blijft en we onze ogen sluiten voor het verdriet, zal er altijd een vertekend beeld zijn, van een ziekte die juist zoveel verder gaat dan borsten alleen.