Voor wat het waard is

Stel je eens voor. Je partner komt thuis met de mededeling dat hij of zij een leuk filmpje gezien heeft. “Oh ja, wat voor een filmpje dan schat?” “Oh, een filmpje met een mooie dame die liet zien hoe ze een blikje cola tussen haar borsten kon houden”. “Echt waar? Waarom deed ze dat dan?”. “Geen idee, iets met borstkanker geloof ik, althans, dat las ik ergens ander weer”. “Ooooh, laat dat filmpje eens zien? Zo knap met die borsten, ik ga gelijk even inloggen op mijn bankrekening. Want daarvoor maak ik wel eventjes geld over naar de borstkankervereniging!”

Of je zit een beetje op de tijdlijn van een vriend te kijken en ziet dat hij geld heeft gewonnen met een kraslot. Wat leuk voor hem, denk je en je klikt op het duimpje. Dan krijg je even later een bericht in je inbox, dat je erin bent getrapt en dat de status bedoeld is om aandacht te vragen voor borstkanker.  Je denkt gelijk: Bijna vergeten, ik moet mijn borsten deze maand nog controleren! Dat gedaan te hebben, kies je uit één van de voorbeelden van statussen die in de mail stonden over het grote borstkankerspel en plaatst op je eigen tijdlijn dat je last hebt van voetschimmel. Zo, die daad is gedaan. Hopelijk gaan nu al mijn vriendinnen vandaag nog aan de slag met het zelfonderzoek.

Je kijkt eens rond op Twitter en ziet een vrouw die haar borsten op tafel gelegd heeft. “Schat, kom eens kijken, die foto is ook maf!” “Ja lieverd, dat is een nieuwe hype. Mamming noemen ze dat. Leg je borsten op tafel om aandacht te vragen voor vroegtijdige opsporing van borstkanker”. “Oh, zeg dat dan meteen! Dan ga ik morgen wel even met het ziekenhuis bellen om een afspraak te maken voor een mammografie”. “Is goed lief, leg jij je borsten ondertussen ook even neer, dan maak ik een foto en dragen we zo samen ons steentje bij aan de borstkankerzorg”

“Hoe maak je ook al weer een hartje met je toetsenbord lieverd?” “Weet je dat nou nog niet? Een liggende v en een drie na elkaar. Hoezo?”. “Nou, dat zie ik bij een heleboel mensen staan. Volgens mij is het om te laten weten dat je aan iemand denkt die borstkanker heeft”. “Oh wat leuk, ken je iemand met borstkanker dan?”. “Euh… nee, niet direct, maar had die vrouw van jouw collega geen borstkanker gehad?”. “Oh ja, dat is waar, dan plaats ik ook even een hartje”. “Top, doe ik dat ook, zodat ze weet dat ik aan haar denk en dan maak ik gelijk even geld over naar Pink Ribbon”

Voor wat het waard is? Dit is geen realiteit. Dit is een sprookje waar we zo graag in zouden geloven. Een rel rondom zo’n sprookje is nog geen aandacht voor borstkanker en voor wat het waard is, kan ik vertellen dat zelfs de beste bedoelingen soms onbedoeld kwetsend zijn en hun doel uiteindelijk dus nooit zullen bereiken…