10 oktober: Energie

Gisteren was ik vol goede moed. Ik had plannen om wat op te ruimen en wat boodschapjes in huis te halen, zodat ik in de middag tijd had om wat leuks te doen. Een middagje koffie drinken of een wijntje met een vriendin. Gewoon genieten en even de boel de boel laten. Maar er is niks van gekomen. Moe, omdat ik mij had vergist in de inspanning en plotseling overvallen werd door dat bekende gevoel van onbehagen. Het gaat razend snel en ik zie het nog steeds niet altijd aankomen, ondanks dat ik weet dat het er altijd is. Het kleine monstertje dat zit te wachten om toe te slaan. Soms geduldig en soms juist vol ongeduld. Wachtend op het moment dat ik even achteroverleun en op adem kom. Dan neemt het monstertje bezit van mijn lichaam of geest en neemt het in één klap de regie over. Een extreem moe gevoel in mijn lichaam of een hoofd dat plotseling alleen nog maar in staat is noodzakelijke handelingen te sturen. Het onbehagen, de frustratie, de angst. Verlamd door het monstertje, laat ik al mijn plannen varen en geef toe aan mijn lichaam. Niet in staat om in opstand te komen, omdat het simpelweg te sterk is.

Vanmorgen kwam het monstertje alweer vroeg voorbij. Na een korte, onrustige nacht werd ik wakker met het gevoel alsof ik niet had geslapen. De plicht riep en ik vocht tegen het lome gevoel. Automatisch voerde ik de routine uit en heel langzaam verliet de vermoeidheid mijn lichaam. Ik liet alles wat niet noodzakelijk was liggen en verzamelde moed om het monster te verslaan. Het is een mooie dag geworden, want ik heb gezellig koffie gedronken. Het is me gelukt mijn energie juist te verdelen en dat voelt elke keer weer als een overwinning. Hoe het morgen zal zijn, zal ik morgen wel uitvinden. Vandaag was een goeie dag en die pakt niemand mij af.

Kanker en de behandeling vragen om aanpassingen. Daardoor is het lastig vooruit te plannen, want je weet nooit wanneer het monstertje loert. Vooruit plannen is een enorme uitdaging en daarom doe ik dat zelden. Mijn agenda is leeg en vol tegelijk, omdat ik veel kruizen moet zetten. Dat het leidt tot vervreemding, is moeilijk, dus hoop ik dat mensen naar mij willen luisteren. Als ik af en toe een afspraak moet afzeggen, is dat niet uit onwil, maar uit pure onmacht.