29 oktober: Verlies

Als ik alle verliezen zou afwegen tegen de winst die ik uit mijn leven haal, zou de weegschaal gevaarlijk wankelen. Ik zou alle verloren tijd kunnen opnoemen, maar daar tegenover staat de tijd die ik gewonnen heb. Ik zou alle namen kunnen noemen van de mensen die ik ben kwijt geraakt, maar daar kan ik een lijst tegenoverstellen met namen van de nieuwe dierbaren die ik heb gevonden. Kanker is accepteren dat er dingen voorgoed veranderen en dat je afscheid neemt van de onschuld. Kanker is dagelijks afscheid nemen van zaken die altijd vanzelfsprekend waren en meer dan alleen het verlies van vertrouwen in je eigen lichaam.

Voor de één is het een tijdelijk afscheid en voor de ander definitief. Voor het één komt iets moois terug en het ander zal voorgoed verloren zijn. Het is een onderdeel van het leven en onderdeel van het verwerkingsproces. Dit proces is niet per definitie verbonden aan kanker, maar wordt wel versneld of intenser beleefd. Daardoor kan verlies een confrontatie zijn voor jou of juist voor je omgeving en die confrontatie boezemt angst in.

Wanneer je met kanker te maken krijgt, krijg je ook te maken met verliezen waar je nog niet aan toe bent of waar je je juist zo aan vast hebt geklampt. Hoop, tijd, toekomst. Een jonge meid, een vrouw, een moeder, een vader. Ik ben mijn toekomst kwijt en een deel van mijn verleden. Maar mijn grootste verlies is niet dat wat je zou verwachten. Want hoe onzeker mijn leven en toekomst ook lijkt, ik heb er ook een grote zekerheid terug en daar kan ik op inspelen. Ik weet dat ik jong zal sterven en kan mijn omgeving daarop voorbereiden, zodat dat verlies minder hard aankomt.

Nee, het verlies waar ik zelf het meest verdriet van heb, is het verlies van mijnonbevangenheid, mijn onbezorgdheid en de onschuld. Iets wat altijd vanzelfsprekend was, is niet meer en daar rouw ik soms om. Niet alleen omdat ik het nu kwijt ben, maar omdat ik het eerder nooit op waarde heb kunnen schatten.