Om een puzzel op lossen, is het van belang zoveel mogelijk stukjes van die puzzel binnen handbereik te hebben. Ontbreekt er een stukje, dan zou je kunnen improviseren, maar ontbreken er meer, dan bestaat de kans dat het eindresultaat niet is wat je ervan had verwacht.
Mijn angst om te stikken is groot. Zo groot dat het mijn kans op verbetering zelfs in de weg staat. De puzzel vraagt om een stukje te leggen, waarvoor ik tijdelijk wel eerst nog een stapje terug moet doen en die stap kan ik nu juist even niet aan. Want de benauwdheid overheerst mijn doen en laten momenteel behoorlijk. Zoveel zelfs, dat ik besloten heb voorlopig even elke inspanning te vermijden. Er komt een bed in de keuken en ik heb hulp aangevraagd, voor mezelf en voor het huishouden. Confronterende maatregelen, maar misschien wel de enige manier om dat belangrijke puzzelstukje weer terug te vinden: de kracht om een terugval op te vangen, zodat ik daarna dat allerbelangrijkste stukje, die van kwaliteit van leven, ook weer op z’n plek kan leggen.
Naast praktische aanpassingen, zal ik ook moeten werken aan mijn angst. De kans dat ik daadwerkelijk stik is namelijk helemaal niet zo groot, is mij verzekerd. Als ik die angst kan overwinnen en mijn rust weet te pakken, komt er misschien ruimte voor die kleine terugval. Dan kan ik toch nog dat belangrijke stukje leggen, waarmee ik de verbinding maak met de rest van de puzzel. Ondertussen wordt er gezocht naar andere stukjes van de puzzel, waarmee mijn comfort verhoogd kan worden en naar stukjes die ik kan gebruiken om mijn angst de baas te worden.
Vanmiddag komt mijn bed en morgen hoop ik de zorg te kunnen gaan regelen. Heel confronterend en mogelijk definitief. Ik hoop natuurlijk dat het tijdelijke maatregelen zijn, maar diep van binnen durf ik daar niet op te rekenen. Er komt misschien nog wel een dag dat ik weer fit genoeg ben om de trappen in huis te beklimmen. Dat wens ik, dat hoop ik, dat wil ik. Maar dan moet wel eerst dat hele belangrijke, ontbrekende puzzelstukje goed passend gemaakt worden.
femkevanrossum 
heel mooi onder woorden gebracht Femke! groetjes van Hans en rita
Ouch lieve Femke ik heb zo met je te doen! Angst weet ik uit ervaring (ben er 3 maanden voor opgenomen geweest) bepaald idd zoveel in je dagelijkse leven, daar wordt je niet vrolijk van! Wat ik wel weet is dat het heel snel ook weg kan zijn…ik hoop dat ook zo voor jou lieverd! Je bent zo dapper ik ben zo blij dat ik jou mag kennen al is het dan alleen via Facebook. Hopelijk knap je snel weer op lieverd 😘 😘 😘
Kan je helaas alleen maar sterkte en moed toewensen.
Als ik het lees krijg ik het al benauwd 😦 wat een vreselijke rotangst! Xx
Lieve Femke,
Ik ken je niet, maar ik hou zoveel van je. Knuffels van steun.
Liefs Anne-Marie
Hopelijk weet je je angsten te bedwingen heel veel sterkte toegewenst xx
Lieve Femke..ik HOOP ..ik WENS..dat je dat ontbrekende stukje zult vinden. Dikke digitale knuffel van mij ❤
Heel veel sterkte lieve meid. Je bent zo dapper.Ik doe het je niet na, Supervrouw.
We kennen elkaar niet zo goed.
Maar…….
Je weet het…..
xxxxxx
En ik meen het,
Ik meen het zo…. ♥
dat puzzelstukje……… dit is zo’n moment van lege handen en zo.
Lieve Femke wat heb ik toch een bewondering voor je moed en doorzettingsvermogen ! Goed van je dat je nu de hulp gaat accepteren die je zo hard nodig hebt voor je herstel ! ik vind je een kanjer en leer heel veel van je ! Sterkte lieverd en een dikke kusss !
Lieve Femke, ik “volg” je, ik “lees” je, ik leef zo enorm met je mee, ik huil met je, ik houd van je … ik “ken” je, maar ook weer niet… Het is niet eerlijk, dat is deze strijd nooit !! Ik denk aan je .. Heel veel. En ik hoop .. zo ook voor anderen (vriendinnen) en ik kan alleen nog zeggen .. houd je vast aan hoop … ik kan verder niks voor je betekenen, slechts lezen en reageren. Hele dikke zoen van mij Diana