Geluk verdient een plekje in je leven, zelfs al lijkt de ruimte er niet te zijn. Geluk hoeft namelijk niet groot te zijn en kan ons toelachen op onverwachte momenten. Want het verstopt zich in kleine hoekjes en soms zien we het pas, als een ander er een lichtje op schijnt. We zoeken naar geluk in grootste dingen en vinden dan niet altijd wat we zoeken. Maar in die omvang kan geluk ook een luchtkasteel zijn. Een wens die niet brengt wat we ervan verwachten of onbereikbaar is door omstandigheden.
Als iemand tegen mij zegt dat ik geluk heb, dat ik nog leef, voelt dat soms een klein beetje als een aanval. Hoezo heb ik geluk? Had ik niet meer geluk gehad, als ik mijn leven onbezorgd had kunnen leven? Is kanker voor de buitenwereld zo’n groot deel van mij, dat ik alleen nog maar geluk mag vinden in dat restje dat overgebleven is en dat wat ik nog wel heb? Ik prijs mezelf gelukkig met wat ik heb en zoek intenser naar de kleine momenten, maar had wel graag meer tijd gehad.
De kunst van geluk, zit in de details en subtiliteit ervan. Het zit in een glimlach, een blik, een klein gebaar. Het is een gevoel dat altijd brengt wat het belooft, als je het de ruimte geeft. Want geluk komt pas echt goed binnen, als je de kracht kan vinden zorgen opzij te schuiven. Als je boosheid en verdriet een plekje geeft en ruimte in je hart maakt. Nee, je hoeft geen bergen te verzetten om geluk te zien, zolang je weet dat je de berg ook kan beklimmen. Ik heb geen geluk dat ik kanker gekregen heb, maar ik heb wel geleerd om de berg te beklimmen. Ik kan het leven vanaf de top bekijken en zie zo beter die kleine dingen die het leven zo mooi maken!
femkevanrossum 