Weense wals in stilte

Houd me in je armen en dans met mij. Zelfs al hoor ik niks, ik voel het ritme van je hartslag en laat me leiden door jouw liefde…

Niet meer kleiner of minder, maar stabiel. Dat is het nieuwe goede nieuws en daar moet ik mee leven. Het is omschakelen, accepteren en de gevolgen opnieuw inventariseren. Want als stabiel de toekomst is, hoe beïnvloed dat dan uiteindelijk de stabiliteit van mijn toekomst?

Stilstand is geen achteruitgang, maar terug kijken kan niet meer. Achteruitgang is ondergang, dus vooruit kijken is lastig. Ik ben letterlijk in het nu vastgezet en gedwongen te accepteren dat een stabiel lichaam ook positieve veranderingen tegenwerkt. Want als stabiel de toekomst mag zijn, betekent dat ook dat er geen verbetering komt. Dat ik mijn leven moet aanpassen aan het energieniveau van nu en dat ik nooit meer volledig zal werken.

Ik wil niet ondankbaar zijn en stabiel zien als een goede ontwikkeling. Toch staat stabiel voor mij momenteel even voor achteruitgang, omdat ik er moeite mee heb te accepteren dat er vanaf hier geen weg terug is. Ik moet mijn leven herzien en een nieuwe balans zoeken in die toch al zo wankele zekerheden. Er is namelijk maar één zekerheid en die wil ik eigenlijk nog niet onder ogen zien.

Het zijn altijd kleine stapjes. Eerst één vooruit en dan twee stapjes terug of een paar pasjes opzij. Het is als een wals waarin de muziek het ritme bepaalt. Stabiel is de stilte op de dansvloer, waarbij je de pasjes opnieuw moet bedenken. Om me heen danst iedereen door en ik ben heel even de tel kwijt. De cijfers en statistieken, zijn de bladmuziek en voor mij misschien nog wel het enige bewijs dat de band nog speelt.

Daarom heb ik de afgelopen dagen wat afstand genomen. Ik heb de mensen om me heen laten dansen van blijdschap en zelf de tijd genomen om na te denken over mijn volgende stap. In stilte keek ik toe, tot het moment dat ik weer voldoende balans had gevonden om in te stappen. Want misschien hoor ik nu even niks, ik word toch steeds weer aan de hand genomen door de mensen die er voor me zijn en de muziek nog wel horen. Zij zullen mij namelijk leiden en met mij op de dansvloer blijven, totdat de band zijn laatste akkoord heeft gespeeld.