Tafeltjesavond

Na een pittige en onzekere toets week, is de tijd voor een rapportbespreking aangebroken. Voor de arts ben ik een patiënt, maar voor de fabrikant slechts een schakel binnen de studie en een studie is zo sterk als zijn zwakste schakel. Bij een slecht rapport word ik uit het klasje gezet en keuze voor een andere vernieuwende studie is er op dit moment nog niet. Met een slecht rapport is mijn toekomst ineens nog minder zeker, want er staan dan nog slechts twee vacatures open. Twee zware banen, zonder garantie op resultaat of een toekomst.

De spanning, voorafgaand aan de tafeltjesavond is groot. Heb ik voldaan aan de hoge verwachtingen en zal ik overgaan naar de volgende klas? Dit rapport gaat niet over inzet, maar over harde cijfers en statistieken. Het oordeel zal eerlijk zijn, maar wel vanuit het perspectief van de studie. Ik heb er geen invloed op kunnen uitoefenen en heb mij gehouden aan de voorschriften van de fabrikant. Aan de andere kant heeft de fabrikant woord gehouden, door de belofte na te komen dat de bijwerkingen beperkt zouden zijn.

Ik zou graag afgaan op mijn gevoel, maar angst overheerst en angst is een slechte raadgever. Ik voel me nog steeds goed, maar heb wel wat vage klachten en weet niet of ik die op het lijstje van bijwerkingen mag plaatsen. De test is al afgenomen en het resultaat is beoordeeld. Ik kan alleen maar het oordeel afwachten en aanhoren wat mijn studieadvies zal zijn. Ga ik over of moet ik de studie verlaten? Mag de vlag uit of moet ik op zoek naar een baan? Een diploma zou betekenen dat ik genezen ben en dat is geen optie meer. Ik ga voor deelcertificaten en een verlenging van mijn studiecontract.

Het verlossende woord komt en brengt ons goed nieuws. Geen groei, maar geen krimp. Ik ben geslaagd, maar wel met de hakken over de sloot. Geen indrukwekkende cijferlijst, maar wel voldoende om in het klasje te mogen blijven. Het eerste deelcertificaat is binnen en we juichen voorzichtig. De kans op verbetering is nog niet uitgesloten en zeker is dat ik niet verder terug ben gezakt. Het is voldoende en geeft mij weer uitstel. Want nu hoef ik de komende drie maanden tenminste nog niet op zoek naar een andere studie of een nieuwe baan.